ορκάθους

ὁρκάθους (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἐφ' ὧν τὰ σῡκα ψύχουσι».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. πιθ. συνδέεται με τα ἕρκος, ὁρκάνη].